BELEDİYE TEŞKİLÂTI OLAN YERLEŞİM YERLERİNE İÇME, KULLANMA VE ENDÜSTRİ SUYU TEMİNİ HAKKINDA KANUN[1]

 

 

Kanunu Numarası                            : 1053

Kabul Tarihi                                     : 3/7/1968

Yayımlandığı Resmî Gazete            : Tarih: 16/7/1968     Sayı: 12951

Yayımlandığı Düstur                       : Tertip: 5     Cilt: 7  Sayfa: 2603

 

Madde 1 – Ankara ve İstanbul şehirlerinin içme, kullanma ve endüstri suyunu temin etmek için 6200 sayılı Kanunun 37 nci maddesindeki limitler dahilinde gelecek yıllara sari taahhütlere girişmeye Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü yetkilidir.

Ancak; girişilecek taahhütlerin tutarı Ankara şehri için 350 000 000 ve İstanbul şehri için de 540 000 000 lirayı geçemez.

 

Madde 2 – Su kaynağını teşkil eden barajlar, isale hatları ve tasfiye tesisleri Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü, depo ve tevzi şebekeleri belediyelerce yapılır.

 

Madde 3 – İkinci maddedeki işlerin Ankara ve İstanbul belediyelerince yaptırılacak kısmı için Ankara Belediyesine 170 000 000 ve İstanbul Belediyesine de 190 000 000 lirayı geçmemek üzere, her yıl Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü bütçesine konulacak ödenek miktarınca bu belediyelere yardım yapılır^.

 

Madde 4 – Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü tarafından yapılacak işler için sarf edilecek meblağın tamamı ile 3 üncü maddeye göre yapılacak yardımları ilgili belediyeler Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğüne borçlanırlar. Ancak çok maksatlı barajlar için Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğünün yapacağı ödemelerde ilgili belediyelerin borçlanacakları miktar baraj maliyetlerinin Ankara'da Çubuk II. Barajı için % 85 i, Kayaş- Bayındır Barajı için % 87,5 u, Kurtboğazı Barajı için % 90 ı, ve İstanbul'da Alibey Barajı için % 89 u ve Ömerli Barajı için ise  % 90 ı oranında olacaktır.

Borçlanma şartları, taksitlerin miktar ve süreleri ve işin yürütülmesi ve işletilmesi ile ilgili diğer hususlar Çevre ve Şehircilik ve Maliye Bakanlıklarının uygun mütalaası alınmak suretiyle Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü ile ilgili belediyeler arasında yapılacak protokollerle tesbit edilir.[2]

2 nci maddede belediyelerce yapılması öngörülen işlerin bu protokol esaslarına uygun olarak yürütülmemesi halinde Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğünce yapılacak yardım kesilir.

Taksit süresi, ilk ödeme tarihi tesislerin işletmeye açılış tarihinden başlatılmak şartiyle 30 yıldır.

Belediyeler tarafından protokol esaslarına göre yapılacak ödemeler Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü bütçesine gelir kaydolunur.

(Ek fıkra: 19/4/2018-7139/22 md.) Bu Kanun kapsamında Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü tarafından yapılan işler dolayısıyla Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü ile belediyeler arasında imzalanan protokol uyarınca belediyeler tarafından borçlanılan tutarlara karşılık, bu belediyeler adına her ay genel bütçe vergi gelirleri tahsilatı toplamı üzerinden ayrılan paylardan 2/7/2008 tarihli ve 5779 sayılı İl Özel İdarelerine ve Belediyelere Genel Bütçe Vergi Gelirlerinden Pay Verilmesi Hakkında Kanunun 7 nci maddesinin dördüncü fıkrasında belirtilen kesintilerden sonra kalan kısımdan, Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğünün talebi üzerine, ilgisine göre Maliye Bakanlığı veya İller Bankası Anonim Şirketi tarafından kesinti yapılarak Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü hesabına takip eden ayın sonuna kadar aktarılır. Aktarılacak bu tutar, kesintiler düşüldükten sonra ilgili belediyeye gönderilecek tutarın %10’unu aşamaz.

 

Madde 5 – Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğünce meydana getirilecek isale hatları ve tasfiye tesisleri bir protokol ile ilgili belediyelere devredilir ve belediyelerce işletilir.

Barajlara belediyeler hisseleri oranında ortak olurlar. Barajların işletilmesi Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğüne aittir.

Barajların işletme masraflarına belediyeler madde 4 teki oranlarda katılırlar.

 

Madde 6 – Bu kanunun yürürlüğe girdiği tarihte Ankara civarında inşa edilmiş ve edilmekte olan Çubuk II, Kurtboğazı ve Kayaş-Bayındır barajlarının tesbit edilecek olan maliyet bedelleri de 4 üncü maddedeki esaslara göre Ankara Belediyesince ödenir.

 

Madde 7 – Bütçeden ayrılacak ödeneğe faiz yürütülmez. Ancak, özel kaynaklardan sağlanacak kredilerin faizleri ile masrafları, ilgili belediyelerin borçlanacakları miktara eklenmek suretiyle kendilerinden tahsil edilir.

 

Madde 8 – Belediyelerin bu kanuna göre borçlanacakları meblağı karşılamak üzere uygulayacakları su tarifelerinin meydana getirilecek tesislerin amortismanı ile ilgili miktarı özel bir fona yatırılır. Bu fon munhasıran belediyelerin Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğüne bu kanun gereğince vakı borçlarının ödenmesi için kullanılır.

Bu şehirlerin su tarifeleri Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığınca tasdik edilmek suretiyle uygulanır.

 

Madde 9 – Bu kanunla ilgili hususlarda, 1580 sayılı Belediye Kanununun 71 ve 72 nci maddeleri ve öteki kanunların bu Kanuna aykırı hükümleri uygulanmaz.

 

Madde 10 – (Değişik birinci fıkra: 18/4/2007-5625/3 md.) Kamu Yatırım Programında yer almak şartıyla belediye teşkilâtı olan yerleşim yerlerinin içme, kullanma ve endüstri suyunun temini hizmetleri ile Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğünün sağlık ve çevre açısından acil tedbirler alınmasını gerekli gördüğü öncelikli atık su arıtma ile ilgili yatırım hizmetleri için gelecek yıllara yaygın yüklenmelere girişmeye Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü yetkilidir.

Bu takdirde kanunun 4 üncü madesinin 1 ve 3 üncü fıkraları ile 1, 3 ve 6 ncı  maddeleri hükümleri uygulanmaz.

2 nci maddede belediyelerce yapılacağı tadat edilen işler için bu belediyelere Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü yıllık bütçelerine konulacak ödenek miktarınca yardım yapılır. Protokol esaslarına göre öngörülen işlerin belediyelerce yapılmaması halinde yapılacak yardım kesilir.

Belediyeler, Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü tarafından yapılacak işler için sarfedilecek meblağın tamamını ve kendilerine yapılacak yardımları Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğüne borçlanırlar.

 

Ek Madde 1 – (Ek:13/2/2011-6111/125 md.)

Barajlarda ve/veya tesislerde bu Kanunun 4 üncü maddesine göre veya diğer kanunlara istinaden belirlenen maksat oranı veya oranları Cumhurbaşkanının onayı ile değiştirilebilir.[3]

 

Madde 11 – Bu kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

 

Madde 12 – Bu kanunu İçişleri, Maliye ve Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanları yürütür.

 

 

1053 SAYILI KANUNA EK VE DEĞİŞİKLİK GETİREN MEVZUATIN VEYA

ANAYASA MAHKEMESİ İPTAL KARARLARININ

YÜRÜRLÜĞE GİRİŞ TARİHLERİNİ GÖSTERİR TABLO